Limitasyon

..''ayokong mag- birthday, natatakot akong tumanda''..


ang mga katagang ito ang lagi kong binabanggit sa Mama ko sa tuwing magkaka- kwentuhan kami. Totoo. Aminado ako... ayoko talagang mag- birthday. Para kasi sa 'kin, kapag nagbirthday ka, tatanda ka.


Sa totoo lang, hindi ang pagtanda ang kinakatakutan ko, kundi ang mga hamon ng buhay na haharapin ko habang tumatanda ako. Hindi pa man nangyayari ay natatakot na ko. Oo, duwag nga kung tawagin ang mga taong kagaya ko. Ang mga taong tumatakas sa mga problema.

Minsan nga napapaisip ako... ano kaya kung hindi na tumatanda ang tao? Ano kayang itsura ng mundo ngayon? Kapag naiisip ko ang kahibangang iyon, hindi ko mapigilang matawa sa sarili ko, lalo na kung naiisip ko ang naging buhay ko nung bata pa ako... yung mga problema ko, solusyon sa pinoproblema, mga taong iniibig ko... haay, ang sarap balikan ng buhay ng kabataan.

Tandang tanda ko pa, parang kailan lang nung kinder pa ko... pagkagising sa umaga, maliligo, magsisipilyo, magbibihis, papasok sa eskwela hatid ni Mama habang dala ang lunchbox at bag kong kulay pula, at ang payong ko na kulay yellow... yun bang may whistle na pabitin. Pagdating sa loob ng school, pagkaupong pagkaupo, ang lunchbox agad ang aatupagid, kakainin agad ang baon para ipainggit sa mga classmate na may baon kang cup cake at plus king size. Pagkauwi, tapon si bag, takbo sa labas at makikipag laro sa mga kapitbahay.


Ang sarap balikan ng nakaraan mong pamumuhay, lalo nung kabataan mo pa. Dati wala kang ibang pinoproblema kundi kung paano mo matatalo ang mga kalaro mong nandaya sayo? Kung saan mo hahanapin ang mga kaibigan mo habang naglalaro kayo ng taguan na lingid sa kaalaman mo na nagkaisa na palang umuwi sa kani-kanilang bahay at mapapaisip ka na lang na mukha ka na palang tanga sa kakahanap, pero kahit pagod na pagod ka sa paglalaro at paghahanap, sila at sila pa din ang mga nakakalaro mo. Yun bang tipong wala kang ibang dapat iyakan kundi ang mga sugat sa tuhod mo dahil nadapa ka sa paghabol ng aso ng kapitbahay nyo at walang ibang makakapag patahan sayo kundi si Nanay na gagamot ng sugat mo kasabay ng 2 lollipop at ice cream para mapukaw ang atensyon mo sa mga pagkaing nasa harap mo at bigla ka na lang mapapasigaw dahil nilagyan na pala ng alcohol ang sugat mo. Yun bang wala kang dapat paghirapan sa eskwelahan dahil nandyan sina Nanay at Tatay para gumawa ng mga homework at project mo na sya ipapasa mo kay Teacher kinabukasan. Yun bang mga panahon na wala kang ibang best friend kundi ang Nanay mo at walang ibang lalaki na laman ng isip mo at tinitibok ng puso mo kundi ang Tatay mo.


Kung ang pagsapit marahil ng kaarawan ko ay hindi makakadagdag bagkus ay makakabawas pa sa edad ko? Mas nanaisin ko pang mag-birthday buwan-buwan.


Kaso... hindi eh. Habang nagbibirthday tayo, bumibigat ang mga responsibilidad natin. Dumadami ang problema. Dumadami ang iniibig at nagpapaiyak. Ang pagtanda ay hindi kasing dali tulad ng mga iniisip ng mga bata. Ang bata na nagmamadaling tumanda. Hindi nila alam kung gaano kahirap humarap sa agos ng 'buhay'.


Ang pagtanda ay hindi tulad ng isang laro na kapag napagod ka, pwede kang umayaw. Hindi ito basta- basta paghahanap ng mga nagtatagong kalaro, dahil isang maling hakbang mo lang, maaaring magbago ang mga mangyayari sa kinabukasan. Ito na din marahil ang panahon na dapat na nating ihanda ang mga sarili natin dahil hindi sa lahat ng pagkakataon ay matutulungan tayo nina Nanay at Tatay sa problema natin.


Kung may time machine lang na pwedeng magbalik sa akin mula sa pagkabata ko, babalik ako sa panahong puro laro lang iniintindi. Pero imposible, hindi na maibabalik ang nakalipas na pero may magagawa ka upang maging mabuti at maayos ang mga dapat maganap kinabukasan. Imposible ang pagkakaroon ng time machine, imposibleng makabalik ka sa mga bagay na naging ugat ng mga problema at kalungkutan mo.


Sabi nga sa isa sa mga pinaka paborito kong palabas...

''Diyos lang ang may kakayahang gumawa ng lahat, kailangang tanggapin nating mga tao na mayroon tayong limitasyon''.

Sa Disneyland

.."gusto kong pumunta sa disney, magwi-wish ako kay genie, para maka-jam si Mickey, sa disney, disney, disney... Sa Disneyland"..

labis akong natutuwa sa twing naririnig ko ang awit na ito na pinasikat ng isa sa mga sikat na banda sa panahon ngayon... ang bandang Tanya Markova. Ang sarap kasi kung iisipin, para bang yung kanta ng kamikazee na ambisyoso. Yun bang, lahat ng bagay na naisin mo makukuha mo ng walang kahirap- hirap; eh sa totoong buhay, posible kaya to?


Minsan, naiisip ko, paano kaya kung magkaroon ako ng madaming- madaming pera? Siguro napaka-saya ko na. Sabi nga sa kantang billionaire... buy of all the things i never had, oo tama, kaya nga lagi kong hinihiling na magkaroon ako ng madaming- madami pera para masaya.

Sa paglipas ng mga araw, mula pag gising mo sa umaga, hanggang sa makita mo ang unti-unting paglamon ngkadiliman sa sikat ng araw, halos wala ka ng maiisip kundi 'paano kaya matatapos ang mga problema ko?'

Kasama na ata sa buhay ng isang tao ang magkaroon ng problema. Oo naniniwala ako dun, kasama na talaga yun, kaya nga siguro tayo binuo ng Diyos ay para tapusin ang mga problemang ibinigay sa atin... upang gampanan ang lahat ng bagay o katauhan na ibinigay sa atin, at sa panahong matapos na ang misyon natin dito sa mundo o sabi nga sa casper "unfinished business"... yun na siguro ang panahon na dapat na natin lisanin ang mundong ibabaw.

Kung lahat siguro ng tao sa mundo ay may sari-sariling Genie, wala na siguro tayong problema. Ngayon ko lang napagtanto na lubhang napaka-palad ni Aladdin dahil sya lang ang pinalad na magkaroon ng pinapangarap kong genie.

Ngunit kung iisipin, bakit nga kaya laging tatlong kahilingan lang ang binibigay ng mga genie sa pelikula? dahil ba hindi nila kayang ipagkaloob sa ating ang mga bagay na gustuhin natin na magkaroon tayo?

Magiging masaya kaya tayo kapag nakuha natin lahat ng gusto natin?

Yun ang akala ko dati, akala ko kapag nagkaroon ako ng pera, magiging masaya ako. Pero nagkamali ako, hindi lahat ng bagay nabibili ng pera. Sabi nga, 'Money can buy a house but not a home'

Sana, magkaroon ako ng genie at bigyan nya ako ng chance na humiling... kahit isang kahilingan lang, hihilingin ko na sana... maging masaya na ulit kami. Sana maging buo na ulit ang pamilya namin. Sana umuwi na ang papa ko.

Alam ko imposible pero hindi pa din ako nawawalan ng pag-asa na matupad ang tanging hiling ko...

ang maging kumpleto at masaya ulit ang pamilya ko.

Bestfriend

..''when i'm down, you're there, brighten up my darkest day, you always showing me the way. 'Coz with you, my friend, i don't have to be afraid, you're the one i can depend''..

hindi ba't kay ganda ng ibig sabihin ng linya ng awiting pinamagatang 'bestfriend'.

Hindi ba't kay saya sa pakiramdam na palaging kang may karamay, may nag-aalaga sayo, may umaalala, may pinagsasabihan ng problema. Minsan nga kahit lihim mo sinasabi mo sa kanya... kaya nga may kasabihan na...

'bestfriend, best enemy'

ako? madami na akong naging best friend, iba-iba ang ugali nila. May masunget, may masayahin, may sobrang dependent. Lumaki akong boyish kaya puro lalaki ang naging bestfriend ko.

Tandang tanda ko pa yung unang una na naging bestfriend ko. Mula grade 2 bestfriend ko sya. Akala ko pang habang buhay na ang pagiging mag bestfriend namen, pero lahat yun, naputol lang sa isang iglap.

Sa isang insidente na hindi ko alam na malaki ang naging kasalanan ko.

Isang gabi, tinanong ako ng mama ng bestfriend ko, tinatanong kung nasaan daw sya, since parang nanay na din ang turing ko sa kanya, nagsabi ako ng totoo.

'nakina Roseann po'

yun lang ang tangi kong sinabi. Wala naman akong alam na pinagbawalan na sya pumunta dun sa girlfriend nya.

Kinabukasan, tinawag ako ng bestfriend ko. Syempre masaya ako, kasi tinawag ako ng bestfriend ko. Pagkalapit ko sa kanya, nakita ko sya na namumugto ang mata. Pag dating ko sa kanya, bigla nya kong tinanong

'bakit mo ko sinumbong sa nanay ko?'. Hindi pa man ako nakakasagot, muli syang nagsalita na dumurog sa pagkatao ko...

'wag mo ng papakialaman ang buhay ko kahit kelan ha'

Mula nun, nasira na ang pagkakaibigan namin.

Ngayon, meron na ulit akong bestfriend. Okay sya, sobrang bait at thoughtful. Akala ko, sya na ang papalit sa naging bestfriend ko ng halos 7 taon. Pero nagkamali ako, madami syang nilihim sa 'ken. Hindi ko alam kung dapat pa ba akong maniwala sa kanya. Ewan ko, gulung gulo ako. Ang akala ko kasi kapag bestfriend walang lihiman, at bawal magsinungaling. Pero, andito na 'to, kaya kailangan harapin ko.

para sa kanya...

''bhest, masaya ako at nakilala kita. Ipinaramdam mo sa 'kin kung gaano ang kahalaga sayo, at hindi ako tanga para hindi makita ang mga ginagawa mo saken, pero bhest, parang lumiliit na ang mundo natin. Marami nang nangyari na sumisira sa kung ano tayo. Pinipilit kong kumapit hangga't kaya ko, pero ikaw mismo ang nagbibigay ng dahilan para bumitaw.''

is it over bhest_22?